Badanie efektywności energetycznej dźwigów to usługa oferowana przez Urząd Dozoru Technicznego.

Jej celem jest określenie energochłonności eksploatowanych urządzeń dźwigowych. Usługa UDT obejmuje dźwigi osobowe i towarowe. Przeprowadzane badania diagnostyczne obejmują:  analizę dokumentacji, analizę konstrukcji dźwigu, analizę danych, określenie kategorii użytkowania, pomiar i obliczenia, określenie klasy efektywności energetycznej przy podstawowej dokładności pomiaru jazdy referencyjnej.

Co oferuje takie badanie?

Przede wszystkim informuje o zużyciu energii przez urządzenie w danym okresie, a to z kolei pomaga w ograniczaniu kosztów użytkowania urządzenia – umożliwia redukcję zużycia energii, a także wskazuje klasy efektywności energetycznej urządzenia.

Badanie skierowane jest do wszystkich właścicieli, administratorów i zarządców nieruchomości, w których użytkowane są: dźwigi osobowe i towarowe. W celu zgłoszenia potrzeby przeprowadzenia takiego badania, należy pobrać wniosek ze strony udt.gov.pl z działu Ekspertyzy techniczne.

Praca wykonywana na powierzchni położonej co najmniej 1 m nad poziomem podłogi lub gruntu jest w świetle przepisów  pracą na wysokości.

Prace na wysokości zaliczone są do szczególnie niebezpiecznych, dlatego konieczna jest realizacja szczegółowych wymagań przepisów i norm z zakresu BHP.

Pracownicy podlegają obowiązkowym okresowym badaniom lekarskim oraz muszą przejść właściwe przeszkolenie. Prace na wysokości wymagają odpowiedniego nadzoru i stosowania środków ochronnych.

W sytuacji, gdy niemożliwe jest zorganizowanie pracy w taki sposób, aby pracownicy znajdowali się poza strefą zagrożenia upadkiem z wysokości, należy dokonać wyboru najbardziej odpowiedniego sprzętu, który zapewni bezpieczne warunki pracy. Stosuje się przy tym zasadę pierwszeństwa środków ochrony zbiorowej (balustrady, obarierowanie, siatki ochronne) nad środkami ochrony osobistej (indywidualny sprzęt chroniący przed upadkiem z wysokości).

Realizacja systemów ochrony zbiorowej z przyczyn technicznych lub ekonomicznych jednak nie zawsze jest możliwa. W takiej sytuacji jedynym właściwym i koniecznym rozwiązaniem jest zastosowanie środków indywidualnej ochrony przed upadkiem.

Zasadnicze funkcje jakie spełnia indywidualny sprzęt chroniący przed upadkiem z wysokości to:

1) w sytuacji zaistnienia upadku -  zatrzymanie upadku w powietrzu i ograniczenie siły towarzyszącej zatrzymaniu oraz umożliwienie poszkodowanemu na bezpieczne oczekiwanie na nadejście pomocy zgodnie z PN-EN 363 (Indywidualny sprzęt chroniący przed upadkiem z wysokości - Systemy powstrzymywania spadania);

2) ustalanie pozycji podczas pracy lub niedopuszczanie do przyjęcia przez pracownika położenia, w którym istnieje możliwość upadku z wysokości, zgodnie z PN-EN 358 (Indywidualny sprzęt ochronny ustalający pozycję podczas pracy i zapobiegający upadkom z wysokości). W grupie tej znajdują się systemy niedopuszczające pracownika do strefy zagrożenia upadkiem.

System powstrzymywania spadania

System powstrzymywania spadania musi zawierać trzy podstawowe składniki:

1. Punkt kotwiczący
2. Podzespół łącząco-amortyzujący
3. Szelki bezpieczeństwa

 Szelki bezpieczeństwa 

Szelki bezpieczeństwa czyli inaczej uprząż są niezbędnym, wymaganym przez przepisy składnikiem indywidualnego sprzętu chroniącego przed upadkiem z wysokości.

Podstawowym zadaniem szelek bezpieczeństwa jest utrzymanie ciała człowieka w trakcie spadania oraz bezpieczne rozłożenie sił dynamicznych towarzyszących temu procesowi. Ponadto już po zatrzymaniu spadania, konstrukcja szelek powinna umożliwić bezpieczne i w miarę wygodne oczekiwanie na nadejście pomocy.

Ponieważ zasadniczą funkcją szelek jest bezpieczne powstrzymanie spadania, konstrukcja szelek została ściśle określona normą  europejską PN-EN 361. Tylko szelki oznaczone tą normą oraz posiadające certyfikat bezpieczeństwa CE mogą być stosowane przez pracowników jako sprzęt ochronny. Niedopuszczalne jest stosowanie, pasów biodrowych, pasów  monterskich oraz alpinistycznych uprzęży udowych.

Obecnie produkuje się szereg modeli szelki bezpieczeństwa, znacznie różniących się konstrukcją. Wynika to ze specyfiki stanowisk pracy. Zasadniczą cechą wyróżniającą jest umiejscowienie klamer zaczepowych, które określa współpracę z innymi elementami indywidualnego systemu ochrony przed upadkiem.

Najprostsze modele szelek bezpieczeństwa (np. PROTEKT P 01S lub P 10) posiadają tylko tylną klamrę zaczepową zwaną także grzbietową. Klamra ta ma charakter uniwersalny i dostosowana jest do współpracy z większością podzespołów łącząco-amortyzujących.

Bardziej rozwinięte konstrukcje (np. PROTEKT P 30 czy P 32PRO) posiadają dodatkowo przednią klamrę zaczepową, przeznaczoną głównie do współpracy z urządzeniami samozaciskowymi i stałymi systemami asekuracji pionowej.

Szelki bezpieczeństwa wyposażone dodatkowo w pas biodrowy są przystosowane do współpracy z urządzeniami do stabilizowania pozycji w miejscu pracy tzw. „praca w podparciu” (np. PROTEKT P 02S, P 20, P 50, P 60 oraz P 52PRO). Pas biodrowy posiada klamry zaczepowe (najczęściej dwie boczne) służące do dołączania wspomnianych urządzeń. Klamer tych jednak nie można stosować do łączenia z podzespołem łącząco-amortyzującym.

Produkowane są także szelki bezpieczeństwa posiadające dodatkowy punkt  zaczepowy do pracy w podwieszeniu (np. PROTEKT P 70, P 80 czy  P 90) lub do kontrolowanego zjazdu.

Podzespół łącząco-amortyzujący

Zadaniem podzespołu łącząco-amortyzującego jest połączenie szelek bezpieczeństwa, w które ubrany jest użytkownik z punktem kotwiczenia oraz złagodzenie siły udarowej działającej na człowieka podczas upadku. Podzespół łącząco-amortyzujący pochłania energię kinetyczną powstającą podczas swobodnego spadania i ogranicza siłę działającą na klamrę zaczepową szelek bezpieczeństwa do wartości bezpiecznej.

Prawidłowe zadziałanie podzespołu łącząco-amortyzującego eliminuje te zagrożenia powstania niebezpiecznych dla organizmu następstw nagłej utraty prędkości spadania.

Typowym przykładem podzespołu łącząco-amortyzującego, zgodnym z normą PN-EN 354 i PN-EN 355, jest linka bezpieczeństwa (np. PROTEKT ABM/LB100) lub podwójna linka bezpieczeństwa z amortyzatorem włókienniczym (np. PROTEKT ABM/2LB100). Amortyzator bezpieczeństwa wykonany jest z odpowiednio szytej i złożonej taśmy poliamidowej zakończonej obustronnie pętlami. Podczas upadku amortyzator w kontrolowany sposób rozrywa się zwiększając swoją długość i pochłaniając energię kinetyczną. Należy pamiętać jednak, że długość linki bezpieczeństwa wraz z amortyzatorem i elementami łączącymi może wynosić maksymalnie 2 m.

Podzespołem łącząco-amortyzującym są także urządzenia samohamowne zgodne z PN-EN 360 (np. PROTEKT CR 240, WR 100, WR 020, WR 025, CR 030, czy  ROLEX 1, 2, 3) i samozaciskowe-przesuwne po linie zgodne z PN-EN 353-2 (np. PROTEKT AC 080 czy AC 060 LINOSTOP II ).

Czynnikiem decydującym o wyborze właściwego urządzenia powinna być ocena stanowiska pracy uwzględniająca sposób przemieszczania się pracownika, położenie punktów kotwiczących, oraz wielkość wolnej przestrzeni pod stanowiskiem.

Punkt kotwiczący

Punkt kotwiczący stanowi pierwsze i kluczowe ogniwo indywidualnego systemu ochrony przed upadkiem. Jest on związany ze stanowiskiem pracy i jego zadaniem jest zaczepienie podzespołu łącząco-amortyzującego do konstrukcji nośnej. Jeżeli stanowisko pracy nie jest wyposażone w stałe oznaczone i certyfikowane punkty kotwiczące pracownik powinien samemu punkt taki skonstruować. Przy pomocy odpowiednich łączników lub urządzeń zaczepowych (np. PROTEKT AZ 410 - zaczep linkowy) dostosowuje się elementy konstrukcji lub budynku (np. komin) do współpracy z  podzespołem łącząco-amortyzującym.

Szczegółowe wymagania jakie musi spełniać punkt kotwiczący (np. PROTEKT AT 150 czy AT 153)  określa norma PN-EN 795 TYP A, jednak w praktyce każdy użytkownik musi umieć określić czy wybrany punkt kotwiczenia posiada odpowiednią: wytrzymałość, stabilność i lokalizację.

Właściwe dobranie i zastosowanie punktu kotwiczenia to jedno z najtrudniejszych zagadnień związanych z użytkowaniem indywidualnego sprzętu chroniącego przed upadkiem z wysokości.

Dużym ułatwieniem dla użytkowników są stałe systemy asekuracji poziomej (np. PROTEKT PRIM, DUO, PROLINER, MONOLINE) –  z liną stalową, służące do kotwiczenia podzespołów łącząco-amortyzyjących, zapewniając jednocześnie swobodę przemieszczania się po dachu, lub systemy szynowe (np. PROTEKT TRASER, MARAN). Podobną funkcję spełniają również pojedyncze słupki kotwiczące PROTON.

Należy pamiętać, że znajomość technik ochrony przed upadkiem oraz przestrzeganie zasad bezpieczeństwa jest obowiązkiem zarówno pracowników jak również kierowników robót. Ograniczona uniwersalność poszczególnych składników sprzętu chroniącego przed upadkiem powoduje konieczność dostosowania konfiguracji systemu odpowiednio do specyfiki stanowiska pracy oraz do czynności jakie wykonuje pracownik.

Bardzo ważne jest  zatem przeprowadzenie odpowiednich szkoleń dla pracowników, kadry kierowniczej, a także osób odpowiedzialnych za zakupy sprzętu bhp.

Protekt

Drony na służbie Urzędu Dozoru Technicznego mają przynieść wiele korzyści. Między innymi drony mają podnieść poziom bezpieczeństwa ekspertów wykonujących badania oraz  zmniejszyć koszty przygotowania urządzeń do inspekcji.

Urząd Dozoru Technicznego chce, aby za pomocą dronów wyeliminować konieczność budowy rusztowań zapewniających dostęp do urządzenia podczas badania, czy też zatrudniania alpinistów. Zastosowanie dronów to też możliwość realizowania badań relatywnie szybko i tanio, bez ingerencji w strukturę instalacji, w miejscach trudnodostępnych, a przede wszystkim - bez potencjalnego ryzyka jakie ponosi badający podczas pracy na wysokości.

Testy, które rozpoczęły się jeszcze 2017 roku udowodniły, że bezzałogowce będą przydatne w badaniach zbiorników magazynowych, rurociągów technologicznych przemysłowych, żurawi wieżowych, a także podczas badań obiektów liniowych zajmujących znaczne powierzchnie, np. takich jak rurociągi przesyłowe czy linie energetyczne. Dzięki odpowiedniemu zaprogramowaniu lub pozycjonowaniu GPS drony będą mogły przemieszczać się między trudno dostępnymi elementami instalacji – argumentuje UDT.

Drony są wyposażane w odpowiednią aparaturę badawczą. Dzięki temu mogą gromadzić dane, które w dalszej kolejności będą analizowane przez ekspertów. Dzięki pracy dronów będzie możliwe całkowite wyeliminowanie ryzyka pracy inspektora na wysokości, w miejscach niebezpiecznych czy trudnodostępnych.

Dzięki dronom możliwe będzie wczesne wykrycie ewentualnych usterek, co z kolei przyczyni się do minimalizacji zagrożenia wystąpienia poważniejszej awarii.

UDT chce póki ci wykorzystać drony  do badań termowizyjnych stanu technicznego instalacji (deformacji, degradacji), badań stanu izolacji cieplnej rurociągów i ewentualnych wycieków gazów. Umożliwiają to specjalne kamery, które pozwalają na wyodrębnienie obrazu wypływającego gazu na podstawie absorpcji promieniowania w zakresie linii widmowych danego gazu. Drony dają też możliwość badanie gazociągów wzdłuż ich długości i określanie obecności wycieków gazu na podstawie zmian otoczenia (np. koloru roślinności, śniegu).

- System kontroli drona umożliwia pilotaż w wielu trybach, włącznie ze stabilizowanym utrzymaniem pozycji obserwacyjnej dla punktów istotnych dla oceny stanu technicznego, a zdjęcia obiektu czy obszaru, na którym prowadzona jest inspekcja, wykonywane są w wysokiej rozdzielczości – argumentuje wykorzystanie tych technologii UDT.

Co zrobić w sytuacji, kiedy napęd jazdy odmawia posłuszeństwa? Ketral wskazuje na różne rodzaje awarii i podaje gotowe rozwiązania w sytuacjach kryzysowych.

1. Działa silnik jazdy, ale sama przekładnia nie jedzie – jeśli w porę zauważono problem możliwa jest wymiana samego I rzędu satelit wraz z przylegającymi częściami. Istnieje także zagrożenie, że cała przekładnia będzie uszkodzona, czyli będą powyłamywane zęby na satelitach. W takiej sytuacji, kiedy nie kręci się cały napęd jazdy można sprawdzić, czy układ hamulcowy jest sprawny.
2. Napęd jazdy przy pozostawieniu maszyny na wzniesieniu sam jedzie – sprawdzenia wymaga układ hamulcowy. Ketral zaznacza, że najczęściej po wymianie tarczek sytuacja wraca do normy. Może się też zdarzyć sytuacja, w której nie będzie wystarczającego ciśnienia w układzie hydraulicznym hamulców.
3. Napęd słabnie, a nawet się zatrzymuje w miarę upływu pracy – mogło dojść do zużycia się hydromotoru lub przekładni. Wówczas trzeba wymienić części hydromotoru lub przekładni na nowe. Inną przyczyną powyższej sytuacji może być za małe ciśnienie oleju, wówczas należy je sprawdzić na przewodach dochodzących do hydromotoru. Jeszcze inna przyczyna to zbyt mocno naciągnięty łańcuch gąsienicy, przy tym stan ogólny podwozia jest zły i występuje duże tarcie, dlatego napęd musi pokonywać dodatkowe opory. Ketral podkreśla, że w takiej sytuacji prostym, ale często zapominanym sposobem jest sprawdzenie trybu, na którym jeździ napęd jazdy. Jak wskazują fachowcy Ketral, tryb szybki jest zawsze słabszy i przy znacznych wzniesieniach może dawać wrażenie słabnięcia napędów jazdy.
4. Wibracje, nagrzanie lub hałas wydobywający się z przekładni – przyczyną może być brak oleju w przekładni lub też łożyska są mocno zużyte, co powoduje większe tarcia i mocne nagrzanie się przekładni. - W przypadku wibracji pierwszą czynnością jaką należy wykonać jest sprawdzenie śrub na kole napędowym oraz śrub mocujących napęd, ponieważ mogły one ulec obluzowaniu. W innym przypadku najlepiej sprawdzić hydromotor oraz przekładnię czy oby nie są nadmiernie zużyte. Jeżeli hałas wydobywa się z przekładni należy bezwzględnie zatrzymać maszynę i sprawdzić jakie uszkodzenia wystąpiły – radzą fachowcy Ketral.
5. Nadstan oleju – przyczyną może być olej hydrauliczny przedostający się do przekładni. Wówczas należy wymienić uszczelnienie w hydromotorze. Ketral podkreśla, że powiązane z tą awarią może być równoczesny wyciek z przekładni, bądź to z dekla przedniego, bądź też z uszczelnień głównych. W każdym z tych przypadków należy wymienić uszczelnienia na nowe by zapobiec uszkodzeniu przekładni.

Są to typowe problemy, które z pomocą firmy Ketral można sprawnie rozwiązać. Fachowcy tej firmy zaznaczają, że zawsze należy pamiętać, iż nic nie zastąpi oryginalnych procedur zalecanych przez producentów, ale z drugiej strony problemów, dla których napęd jazdy odmawia posłuszeństwa może być znacznie więcej i mogą one wychodzić znacznie poza obszar samego napędu.

8 czerwca w Olsztynie startują II Mistrzostwa w Bezpiecznym Montażu Rusztowań. Zapisy trwają od 20 stycznia.

Misją wydarzenia jest:

–  przekazywanie wiedzy z zakresu przestrzegania zasad oraz dbałość o bezpieczeństwo pracy

na wysokości i na poziomie terenu,

– pokazywanie dobrych praktyk oraz propagowanie umiejętności w posługiwaniu się indywidualnymi

i zbiorowymi środkami ochrony pracy,

– przeciwdziałanie złym nawykom, sytuacjom zagrażającym bezpieczeństwu życia i zdrowia,

– edukacja pokoleniowa i kształtowanie świadomości w zakresie bezpiecznej pracy, młodzieży szkół zawodowych, średnich, technicznych i wyższych oraz środowiska zawodowego budowlanego pracowników, kierowników, inspektorów i pracodawców.

Cele wydarzenia to:

– wzrost poprawy bezpieczeństwa na budowach i zmniejszenie statystyk wypadków dotyczących zwłaszcza upadku z wysokości, z wykorzystaniem rusztowań,

– integrację i współdziałanie środowiska budowlanego w tym branży rusztowaniowej w kraju i zagranicą,

– popularyzację i zwrócenie uwagi na odpowiedzialny, trudny i niebezpieczny zawód montera rusztowań metalowych oraz podniesieniem jego rangi w środowisku budowlanym.

Program imprezy:

- Rywalizację ekip monterskich z całej Polski

 - Spotkania z ekspertami: PIP, UDT, IMBiGS, PIGR, CIOP-PIB, PERI

  - Targi branży RUSZTOWANIOWEJ, BUDOWLANEJ, BHP

  - Konkursy z nagrodami dla odwiedzających

   - Pokazy:

        -kontrolowanej katastrofy rusztowania

       - przeciążenia pomostu

       -wytrzymałości kotew na wyrywanie

       - ewakuacji osoby poszkodowanej z rusztowania.

Organizatorem jest firma JURGO z Olsztyna wraz z Centrum Szkoleń Budowlanych W-M ZDZ pod honorowym patronatem: Państwowej Inspekcji Pracy w Olsztynie, Urzędu Dozoru Technicznego, Instytutu Mechanizacji Budownictwa i Górnictwa Skalnego oraz Rektora Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie.

Żurawie podczas pracy w Szczyrku. Kto miał przyjemność podziwiać taki sprzęt, jak  Peiner SKC 136 czy CTT51? Zobaczcie zdjęcia!

Firma Lambor żurawiami wieżowymi zajmuje się od 1996 r. Od 2003 roku firma jest przedstawicielem na Polskę hiszpańskiej firmy SALTEC, produkującej budowlane windy towarowe, windy towarowo-osobowe oraz masztowe pomosty robocze marki TORGAR. Zobacz pełną ofertę firmy!

LiuGong będzie na kwietniowej edycji eROBOCZE SHOW. Firma szykuje na tę okazję pokaz ciekawych maszyn.

LiuGong znana jest na całym świecie jako synonim solidnego, ciężkiego sprzętu budowlanego. Oferuje maszyny do najcięższych zastosowań - od ładowarek kopalnianych i spycharek do użytku na składowiskach do układarek rur do przesyłu gazu i ropy naftowej. Ich produkcja odbywa się w Stalowej Woli. Marka od 2012 roku funkcjonuje na światowym rynku pod nazwą LiuGong Dressta Machinery.

eROBOCZE SHOW już 14 kwietnia! Do zobaczenia!

Dźwig towarowy to pomocnik na budowie, który ułatwia i przyspiesza prace. Są to urządzenia, których użytkowanie wymaga posiadanie uprawnień oraz zachowania szczególnych środków bezpieczeństwa.

Urządzenia te są przydatne szczególnie tam, gdzie nie ma potrzeby transportu osób, a istnieje konieczność transportu ciężkich ładunków budowlanych.

Operator wind powinien posiadać odpowiednie uprawnienia, które można zdobyć w zakresie: dźwigi budowlane: (II D), towarowe oraz wyciągi towarowe przewoźne i przenośne, towarowo-osobowe, dźwigi towarowe ze sterowaniem wewnętrznym i szpitalne (I D).

Kurs, który składa się z zajęć teoretycznych i praktycznych ma na celu przygotowanie kandydata do praktycznego i teoretycznego egzaminu państwowego przed komisją powołaną przez Urząd Dozoru Technicznego w zakresie obsługi dźwigu. Uczestnik kursu otrzymuje uprawnienia do obsługi dźwigu w jednym z podanych wyżej zakresów po uzyskaniu pozytywnego wyniku egzaminu.

Zdaniem UDT posiadanie powyższych uprawnień zdecydowanie wpływa na bezpieczeństwo w miejscu pracy. UDT zaznacza, że pracodawca przed dopuszczeniem operatora do pracy powinien sprawdzić, czy posiada on odpowiednie uprawnienia. UDT wskazuje także, jakie kroki powinny być podjęte zanim winda towarowa zostanie włączona do pracy na budowie. Przed przekazaniem do użytkowania tego urządzenia pracodawca powinien zapewnić kontrolę stanu technicznego windy, a także przekazać pracownikowi obsługującemu maszynę aktualne informacje o warunkach pracy. UDT podkreśla, że pracodawca powinien przekazać operatorowi windy informacje na temat zakresu wykonywanych przez niego czynności oraz o rodzaju przewożonych towarów. Pracodawca jest też zobowiązany poinformować operatora o zagrożeniach związanych z użytkowaniem danej windy w określonej konfiguracji i w danym miejscu pracy.

Operator dźwigu przystępując do pracy z windą dla zwiększenia własnego bezpieczeństwa powinien zwrócić uwagę, czy decyzja zezwalająca na użytkowanie maszyny jest ważna, czy ostatni wpis w dzienniku konserwacji jest pozytywny. Operator powinien sprawdzić stan windy przed rozpoczęciem użytkowania urządzenia. Następnie dokonać wpisu w tzw. codziennym przeglądzie dźwigu. UDT zwraca także uwagę na zachowanie szczególnej ostrożności podczas ładowania towaru do windy, a następnie jego prawidłowego wyładowania.

Dźwigi towarowe nie powinny być używane w niesprzyjających warunkach pogodowych takich, jak intensywne opady deszczu, silne porywy wiatru lub opady śniegu.

Nieodpowiednie użytkowanie dźwigów towarowych może się wiązać z powstaniem bardzo groźnych wypadków. Właściwe użytkowanie tych urządzeń zwiększa bezpieczeństwo ludzi pracujących z dźwigami towarowymi.

Koparka dwutorowa to maszyna, która może poruszać się tylko i wyłącznie po torach. To urządzenie trudne w obsłudze. Mogą je obsługiwać tylko operatorzy z odpowiednimi i aktualnymi uprawnieniami kolejowymi.

Operator tej maszyny musi posiadać spore doświadczenie na standardowych koparkach, a dodatkowo zdobyć niezbędne uprawnienia, które wymagają przejścia testów kwalifikacyjnych. Pracodawca może zażądać też uprawnień na maszyny wykonujące prace na torach.  Praca na koparce dwutorowej wymaga od operatora dużej precyzji oraz zachowania ogromnej ostrożności. Dotyczy to także samego operatora, który dla bezpieczeństwa powinien stosować specjalne nauszniki chroniące przed dużą ilością decybeli.

Koparka dwutorowa sprawdza się przy pracach na torach, zarówno kolejowych, jak i tramwajowych. Maszyna jest także pomocna w przypadku awarii na torach. Są to maszyny, których zadaniem jest pracować w każdych warunkach, dlatego ich producenci muszą dbać o wysoką jakość ich wykonania. Dobre maszyny tego typu charakteryzują się zwartą konstrukcją, a także dużą stabilnością. Powinny być także elastyczne, aby sprawnie i bezpiecznie wykonywać prace na torowiskach w każdych warunkach atmosferycznych.

Firma JCB Interhandler brała udział w Targach Sadownictwa i Warzywnictwa w dniach 10-11 stycznia. Zobacz zdjęcia z eventu!

Targi odbyły się w Nadarzynie. Można było poznać nowoczesne produkty stosowane w sadownictwie i uprawach: innowacyjne nawozy, środki ochrony roślin, artykuły wspierające produkcję ogrodniczą. Udział w imprezie wzięły firmy zajmujące się chłodnictwem i przechowalnictwem, producenci dostarczający maszyny do pracy w sadzie i ogrodnictwie, do sortowania i pakowania owoców oraz warzyw, producenci materiału szkółkarskiego, firmy handlujące owocami i specjalizujące się w ich przetwórstwie. Zobacz maszyny, które zaprezentowała JCB!